Mijn vrouw hunkert naar u. Dat zegt iets over de relatie tussen zorgverlener en patiënt, toch?
Toen ik de dame in kwestie aan de lijn kreeg meldde ze edoch dat die hunkering nieuw voor haar was. Maar ach. Ze is de 80 gepasseerd en meer dan 50 jaar gelukkig getrouwd. Ze wilde iets weten over een artikel in de NRC dat handelde over haar bloedverdunner. Of die inderdaad zo gevaarlijk waren dat de fabrikant in Amerika miljoenen aan boetes had gekregen.
Na de vorige column over aandacht niet te klagen. Ut heb nogal wat los gemaakt en het aantal lezers was met tienduizenden een all time high. Vele mails van assistentes mogen ontvangen. Dat ze depressief zijn van de voortdurende discussies aan de balie, dat ze vele collega’s hebben zien vertrekken naar andere beroepen, dat ze collega’s hebben zien vertrekken naar detacheerders om maar vooral geen band met een patiënt te moeten hebben en een muur op te trekken, dat ze een tijd in de ziektewet hebben gezeten omdat ze het emotioneel niet meer zagen zitten.
Als je nu geen duidelijk signaal naar buiten afgeeft draag je de gevolgen daarvan tot in lengte van jaren. Je houdt geen assistente meer over.
De rek is eruit zoals de assistentenclub terecht aangeeft. Waar ik echt stevig van baal is de koudwatervrees voor een bereikbaarheidonderbreking van de apotheek. Allemachtig dat werkgever en werknemersorganisaties eerst moeten polsen of WE dit wel willen. We hebben elkaar meer dan ooit nu nodig en alleen de apotheker kan de deur sluiten. Er wordt al 10 jaar door patiënt en apotheek en huisarts, vergeet die ff niet, ach en wee geklaagd over de uitwassen van het preferentiebeleid. Als je nu geen duidelijk signaal naar buiten afgeeft draag je de gevolgen daarvan tot in lengte van jaren. Je houdt geen assistente meer over. En bedenk wel: het is niet in de laatste plaats ook in het belang van de patiënt zelf ! Medicatieveiligheid is daarbij het grote toverwoord. Daar is niks mededingingsrechterlijk aan.
De verzekerde heeft recht op juiste info van zijn verzekeraar en dient daarover expliciet voor het begin van het verzekeringsjaar te worden ingelicht door diezelfde verzekeraar. Dat is de partij die in gebreke blijft en daar op aangesproken dient te worden. Apotheekmedewerkers en huisartsen zijn geen partij in die discussie maar mogen wel de rommel opruimen. Dat moet stoppen. Wat dacht je verder van de impact van het preferentiebeleid en de niet leverbare medicatie op de medicatieveiligheid en daarmee de kwaliteit van leven van de patiënt. Stel nou dat je 10 keer per dag, wat aan de heel lage kant is, iets anders aflevert dan eigenlijk op basis van patienthistorie of preferentiebeleid zou moeten. Dan kom je al snel op miljoenen (!) vermijdbare gezondheidsrisico’s voor de patiënt. Daar doe je het ook voor. Nog even los van de miljoenen vermijdbare discussies. Er moet echt een einde komen aan het wanbeleid van overheid en verzekeraar waarbij prijs en daarmee beschikbaarheid van medicatie de hoofdoorzaak van het probleem vormen.
En ga nu alsjeblieft niet op de softe toer. Is niet patiëntvriendelijk als je dicht bent. Kom op zeg. Koningsdag valt dit jaar in het weekend, op 1 mei is de halve wereld met vakantie en op feestdagen ben je ook dicht. Wat een geneuzel over die paar uurtjes. En achter de schermen kun je gewoon doorwerken en de mailrecepten klaarmaken. Het enige wat je niet hebt is klantencontact. Folderen is het meest stompzinnige wat je kunt doen. Je kunt niet folderen zonder uit te leggen waarom. Daar heb je nogal veel tijd voor, levert nog meer discussie op. En blind meegeven, dan kun je ze buiten op de stoep bij elkaar vegen.
Come on mensen, KNMP en Optimafarma: sla de handen ineen en anders heb je nulkommanul recht van spreken in de toekomst. Dan wil ik ook geen ach en wee en gezeur meer horen. Dan moet je als assistente maar een partijtje gaan janken en als apotheker de ogen uit je kop schamen voor zoveel lamlendigheid. Je word het lachertje van het millenium, stelletje sufkoppen en suffe mutsen. Als je nu niet pal wil staan voor veilige en goede farmaceutische zorg, wanneer dan wel?
Tijdens het opruimen van een kast in mijn kantoor kwam ik een ingelijst krantenknipsel tegen: Carlo hunkert naar liefde. Ooit gekregen van een ROC-examenklas. Ging natuurlijk niet over mij maar was wel geinig. En btw., heb ook geen aandachtstekortstoornis. Met die manke poot loop ik nu als een waggelend eendje door de apotheek. Genoeg attentiewaarde.
Waarom 1 mei: de uitwassen het preferentiebeleid, lees schoffering van de assistentes door verzuim infoplicht verzekeraars en verhorking samenleving, niet leverbare medicatie in de ruimste zins des woords. Dit alles leidend tot een ernstige aantasting van de medicatieveiligheid. We staan pal voor de apotheekmedewerkers en hoogwaardige farmaceutische zorg. Hunkert u inmiddels ook naar een beetje reuring? Now or never.
Bob Marley Get up Stand up
Carlo Schneider
Laren Nh
